Blog :

Het onderscheiden van een arbeidsovereenkomst van een overeenkomst van opdracht is soms lastig. In de praktijk geldt dit met name voor overeenkomsten die worden aangegaan met zelfstandigen (zzp’ers). De overeenkomst van opdracht onderscheidt zich van een arbeidsovereenkomst. Hierdoor zijn op de overeenkomst van opdracht (in beginsel) niet de arbeidsrechtelijke wetsbepalingen van toepassing. Ook fiscaal heeft het onderscheid gevolgen.

Het onjuist beoordelen van de arbeidsverhouding kan verstrekkende gevolgen hebben. Louter de benaming van de overeenkomst is niet doorslaggevend. Is er feitelijk tóch sprake van werknemerschap, dan kan aanspraak worden gemaakt op ontslagbescherming, doorbetaling van loon tijdens ziekte etc. Daarnaast zijn er fiscale gevolgen, zoals ten aanzien van de afdracht van (loon)belasting en sociale premies.

De Wet Deregulering Beoordeling Arbeidsrelaties (DBA) zou voor duidelijkheid moeten zorgen. Door het gebruik van door de Belastingdienst opgestelde modelovereenkomsten zouden partijen zekerheid verkrijgen over de arbeidsrelatie die zij met elkaar aangaan. Indien partijen ook daadwerkelijk naar deze modelovereenkomst zouden handelen, dan wordt aangenomen dat sprake is van een overeenkomst van opdracht. De praktijk is echter anders. De Wet DBA zorgt voor veel onduidelijkheid en onrust. Uit diverse berichten blijkt dat bedrijven juist geen zelfstandigen meer inhuren omdat ze vrezen dat ze fouten maken en naheffingen en/of boetes van de Belastingdienst te zullen krijgen.

Dit heeft er toe geleid dat de werking van de Wet DBA is uitgesteld tot in ieder geval 2018. Tot die tijd is de handhaving opgeschort en worden er geen boetes of naheffingen opgelegd. Dit geldt echter niet bij kwaadwillend handelen; het opzettelijk creëren van een situatie van schijnzelfstandigheid, terwijl er feitelijk sprake is van een dienstbetrekking.

Wat doet u in de tussenliggende periode? Zorg er voor dat u een goede opdrachtovereenkomst hanteert en dat de praktijk aansluit bij de afspraken die in deze overeenkomst zijn opgenomen. Uiteraard kunt u hiervoor ook bij ons kantoor terecht.

Het Gerechtshof te Den Haag heeft op 20 december 2016 een voor de praktijk belangrijke uitspraak gedaan.

Een onderneming die zich onder meer bezig houdt met het leveren en monteren van scherminstallaties ten behoeve van de (glas) tuinbouw heeft scherminstallaties geleverd aan haar klant. Op de facturen die de leverancier heeft gezonden staat opgenomen dat de algemene verkoopvoorwaarden gedeponeerd zijn bij de rechtbank te Den Bosch. Op de achterzijde van de facturen zijn de algemene voorwaarden afgedrukt. Deze algemene voorwaarden bevatten onder meer beperkingen van aansprakelijkheid van de leverancier.

Er zijn problemen met het geleverde product (rvs-staaldraad) en aan het geleverde product blijkt volgens TNO een gebrek te kleven. De klant stelt de leverancier aansprakelijk voor de geleden schade. De leverancier beroept zich onder meer op haar algemene voorwaarden ter beperking van haar aansprakelijkheid. De klant stelt dat nu pas voor het eerst op de facturen is verwezen naar de algemene voorwaarden deze algemene voorwaarden niet van toepassing zijn. Op zich is dit een zeer terecht standpunt wat wordt ingenomen. Immers, de hoofdregel is dat algemene voorwaarden voor of ten tijde van het sluiten van de overeenkomst toegezonden moeten worden willen ze onderdeel uitmaken van de overeenkomst. Facturen worden pas verzonden nadat de overeenkomst is gesloten dus het standpunt van de klant is zeer begrijpelijk. Het Hof overweegt echter dat de klant, net als de leverancier van het staaldraad, een professionele partijen is die erop bedacht had moeten zijn dat de leverancier gebruik zou maken van een exoneratiebeding in haar algemene voorwaarden. Immers, de klant gebruikt zelf ook algemene voorwaarden die haar aansprakelijkheid beperken. Het Hof acht beperking van aansprakelijkheid ook alleszins redelijk nu de geleverde materialen door bewerking c.q. verwerking nalevering kunnen worden beschadigd, waardoor het lastig is de oorzaak van een defect te achterhalen. Het Hof komt dan ook tot de conclusie dat de toepasselijkheid van de algemene voorwaarden toch is overeengekomen en dat de leverancier met succes een beroep kan doen op de beperking van aansprakelijkheid in de algemene voorwaarden.

Laat het hier overigens niet op aankomen en regel het vooraf goed!

Voor vragen kunt u zich wenden tot mevrouw mr. J. Bouwman-Treffers, e-mail: treffers@taurusadvocaten.nl.