Blog :

Hoe groot was de landelijke ophef in 2013 toen bleek dat een vleeshandelaar uit Oss verdacht werd van het verkopen van een mengsel van paarden- en rundvlees als puur rundvlees, ook wel bekend als de “paardenvleesaffaire”. Wat speelde er ook alweer?

Een afnemer van de vleeshandelaar trof begin 2013 in rundvleessnippers DNA van paardenvlees aan. Dat was voor de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) aanleiding een onderzoek in te stellen. Op 15 februari 2013 nam de NVWA de vleesvoorraad van de vleeshandelaar in bewaring en riep al het tussen 1 januari 2011 en 15 februari 2013 door de vleeshandelaar verkochte vlees terug.

De NVWA verweet de vleeshandelaar dat de verkochte partijen vlees niet herleid konden worden tot een specifiek ingekocht karkas, dat paardenvlees verwerkt was terwijl dat niet uit de administratie bleek, en dat het vlees niet als paardenvlees was geëtiketteerd. De NVWA merkte daarom de volledige voorraad van de vleeshandelaar aan als potentieel gevaarlijk voor de volksgezondheid.

Door de inbewaringneming van de vleesvoorraad werd de productie van de vleeshandelaar stilgelegd, waarna op 16 april 2013 het faillissement van de vleeshandelaar volgde. Bij vonnis van 7 april 2014 is de bestuurder van de vleeshandelaar strafrechtelijk veroordeeld tot tweeënhalf jaar celstraf vanwege het vervalsen van facturen, pakbonnen en schriftelijke verklaringen, waarin was vermeld dat geen paardenvlees was verwerkt, terwijl het product bestond uit zowel rund- als paardenvlees.

In een recent civielrechtelijk geschil verweet de curator van de inmiddels failliete vleeshandel op basis van dezelfde argumentatie dat het bestuur van de vleeshandel zijn taak kennelijk onbehoorlijk heeft vervuld.

De rechtbank geeft de curator gelijk. Doordat het bestuur van de gefailleerde vennootschap de Europese voorschriften voor vleesverwerking bewust heeft overtreden en het bestuur moest begrijpen dat de gevolgen voor de onderneming bij ontdekking van deze handelwijze waarschijnlijk desastreus zouden zijn, heeft het bestuur zijn taak onbehoorlijk vervuld en is het bestuur hoofdelijk aansprakelijk voor het tekort in het faillissement, een slordige twaalf miljoen euro.

Voor vragen over bestuurdersaansprakelijkheid kunt u contact opnemen met mr. A.C. Abouzeid van Taurus Advocaten (e-mail: abouzeid@taurusadvocaten.nl). Hij is als advocaat gespecialiseerd in het ondernemingsrecht.

De villabewoners hebben na het voeren van langdurige onderhandelingen met ONW een kort gedingprocedure aanhangig gemaakt om te trachten te forceren dat ONW de gemaakte afspraken zou nakomen en zou handelen in lijn met de bedoeling die partijen hadden op het moment van het maken van de afspraken. De villabewoners willen dat hun privacy gewaarborgd wordt en dat er vanuit de nieuwbouwwoningen geen dan wel zeer beperkt zicht is op hun woning. De villabewoners hebben een luisterend oor gevonden bij de rechter.

De Voorzieningenrechter heeft, na twee zittingen waarvan één ter plaatse, op 1 februari 2017 een zeer gedegen en genuanceerd vonnis gewezen. Samengevat overweegt de Voorzieningenrechter onder meer als volgt:

• Terecht eisen de villabewoners van ONW dat het zicht op hun woning wordt beperkt en dat de privacy wordt gewaarborgd;
• ONW is onvoorwaardelijk verplicht tot nakoming, nu ONW bij de overeenkomst van 12 januari 2016 nimmer een voorbehoud heeft gemaakt naar de villabewoners omtrent hun vermeende positie ten opzichte van de bewoners van de nieuwbouwwijk;
• ONW kan zich niet beroepen jegens de villabewoners op bezwaren van bewoners van de nieuwbouwwijk;
• ONW heeft uitdrukkelijk toegezegd dat de beplanting bovenop de grondwal zal worden aangebracht en dat deze bezien vanuit de achterkamer van de woning van de villabewoners zal reiken tot aan de dakgoten van de zichtbare woningen in de nieuwbouwwijk;
• Teneinde de exacte plaats van de grondwal vast te stellen is nader onderzoek nodig waarvoor een kort geding zich niet leent; echter, voor zover de grondwal op de overeengekomen plaats zou worden gerealiseerd is van belang dat volgens de Voorzieningenrechter duidelijk is geworden dat ook in die situatie de privacy van de villabewoners in het geheel niet gewaarborgd is omdat daarmee vanuit een groot aantal nieuwbouwwoningen vrij zicht bestaat op de woning. Kortom, zelfs met het aanleggen van de grondwal kan vooralsnog niet gesproken worden van een behoorlijke nakoming van de afspraken door ONW;
• De rechter adviseert partijen om ter voorkoming van jarenlange procedures te trachten het geschil in onderling overleg te regelen.

Hiernaast wordt, los van voornoemde uitspraak, nog opgemerkt dat zowel in het bestemmingsplan als in de schriftelijke afspraak die tussen partijen (de villabewoners en ONW)  is gemaakt nadrukkelijk is opgenomen dat er een ecologische zone achter de woning van de villabewoners zou komen die hun woning en perceel zou scheiden van de nieuwbouwwijk. Deze ecologische zone tracht men nu te reduceren tot een “grasveld”.  Deze ecologische zone (als deze eruit zou zien zoals het hoort) zou hoe dan ook het zicht op het water vanuit de nieuwbouwwijk wegnemen.

Dat in verkoopbrochures vanuit de projectontwikkelaar of de bouwer mogelijk de indruk is gewekt bij de bewoners van de nieuwbouwwijk dat er vrij zicht op het water zou zijn kan de bewoners van de nieuwbouwwijk niet baten nu in zijn algemeenheid heeft te gelden, zoals zeer recent ook overwogen door het Hof Den Bosch, dat de verkoopbrochure geen deel uitmaakt van de koopovereenkomst en daar kan een koper dus geen rechten aan ontlenen.

Heeft u een zaak waarin ook uw privacy op het spel staat c.q. afspraken niet worden nagekomen, neem dan contact op met Taurus Advocaten!