Niet de landelijke politiek hoefde terug te komen van zomerreces, maar de Westlandse gemeenteraad moest in het geheim en op stel en sprong terugkomen. Op 14 augustus jl. was er een extra raadsvergadering. De landelijke media smulde ervan. De verwachtingen waren hoog gespannen bij een ieder. Ten tijde van het openbare gedeelte (de schamele 5 minuten die we als Westlanders konden meegenieten) was er een storing op de TV waardoor ons zelfs dat onthouden werd. Dit moest toch wel iets heel erg heftigs zijn. Ik dacht, dit zal toch minimaal wel een tweede gevalletje “kwekers in de kunst” zijn. Nou, niets was minder waar. Een fout in het bestemmingsplan, waar al veel eerder kennis van had moeten zijn, was reden voor deze spontane actie.
Inmiddels is de aandacht volledig weg van de kern van de zaak en spint NL-Jobs (terecht) garen bij de onprofessionele marsroute die gekozen is. Jeroen van Leeuwen was te gast bij Rob Veenman. Mooiere reclame kun je je als ondernemer toch niet wensen. Peter Duijsens en inmiddels ook Benjamin Hofland willen wethouder Gardien aan de tand voelen over de hele gang van zaken. Wethouder Gardien, althans het college, wil op haar beurt een onderzoek naar het vermeende ‘lekken’ van raadsleden. Zo houden we elkaar lekker bezig en welk belang is hiermee gediend. Zijn de Westlanders hier nu echt bij gebaat en zitten we hier op te wachten?
Naar mijn mening is de kern van de zaak er in gelegen dat er tussen het college en de raad een ernstig gebrek aan vertrouwen is. Klaarblijkelijk heeft het college ervoor gekozen om het presidium niet bij elkaar te roepen om in vertrouwen te spreken over het onderwerp en het plan van aanpak. Het college zal hier een reden voor gehad hebben. Dit zijn toch zaken die je niet onder het mom van ‘dat zijn we vergeten’ kunt scharen.
Als het college en de raad die ons als Westlanders vertegenwoordigen zo met elkaar omgaan dan biedt dat weinig vertrouwen. Het college en de raad moeten juist nu werken aan het herstel van vertrouwen en dit ook uitdragen naar haar inwoners middels daden. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Een robbertje vechten draagt hier niet aan bij. Hier zal je dag in dag uit aan moeten blijven werken, of het nu met je partner, je klanten, je werknemers, rechters of collega advocaten is in mijn geval. Dan bouw je aan een echte samenwerking gebaseerd op vertrouwen en bestaat er de bereidheid om elkaar te willen helpen indien nodig. Een transparant gemeentehuis zegt helaas niets over de transparantie van de politiek die daarin bedreven wordt.
Jeanin Bouwman-Treffers